Semantyka znaków kulturowych wobec struktur wersyfikacyjnych w "Wypiórze" Grzegorza Uzdańskiego

Abstrakt

Celem artykułu jest analiza współczesnego poematu Wypiór Grzegorza Uzdańskiego w optyce semiotycznej oraz wersologicznej. Liczne nawiązania kulturowe, związane z kreacją Adama Mickiewicza jako wampira, w utworze nie powinny być interpretowane w oderwaniu od rozmaitych struktur wersyfikacyjnych obecnych w tekście. Poprzez głębszy namysł nad powinowactwami łączącymi wielorakie sensy tekstu Uzdańskiego z jego wierszową strukturą rozpatrywaną w kontekście tradycji wersyfikacji romantycznej i jej konkretnych manifestacji w poezji autora Ballad i romansów można, jak się zdaje, lepiej pojąć sposoby istnienia dzisiejszej romantyczności w dobie trwających obecnie rewolucji: komunikacyjneji technologicznej. Istotne wydaje się również wskazanie na pojemność genologiczną Wypióra, manifestowaną na różnych poziomach zarówno rodzajowości, jak i gatunkowości. Romantyczny synkretyzm okazuje się istotną płaszczyzną tradycji, do której nawiązuje współczesny autor.