Narracyjne potencjały choroby i niepełnosprawności w prozie Marii Reimann „Nie przywitam się z państwem na ulicy”

Abstrakt

Celem artykułu jest omówienie potencjałów choroby i niepełnosprawności w prozie Marii Reimann Nie przywitam się z państwem na ulicy. Autorka przedstawia najważniejsze zagadnienia z zakresu dyskursu maladycznego oraz disability studies, włączając w to zjawisko infantylizacji, którym doświadczenia choroby i niepełnosprawności są dotknięte. Dalsza analiza oparta jest na potencjałach przedstawionych przez Mateusza Szuberta w artykule Dyskurs maladyczny – perspektywy badawcze, którymi są: potencjał narracyjny, poznawczy, terapeutyczny i transgresyjny. Zbiór ten poszerzają, wymienione przez autorkę, potencjały: emancypacyjny i dialogiczny. Przedmiot i sposób opisu zostaje rozszerzony także, dzięki perspektywie badawczej Reimann, o autoetnografię, jej znaczenie oraz wpływ na formę tekstów literackich.